Doshi, onze krulstaart

Dag iedereen, mijn naam is Doshi Kichirou Akiyo Mitsu,  dochter van  Taro en Kilei, gewoon Doshi voor de vrienden.’Dat klinkt vreemd?’hoor ik je denken. Inderdaad, ik ben een lady met echt Japans bloed.

Wil je mij wat beter leren kennen? Hier volgen enkele weetjes over mij:

• Mijn ogen zijn gitzwart, het zijn mijn belangrijkste instrumenten om te krijgen wat ik wil. Wie in mijn ogen kijkt is verloren. Bovendien zijn alle vrouwen jaloers op mij want ik ben de enige hond  met  de steeds perfect zittende eyeliner …
• Mijn krulstaart is mijn grote trots, ik draag hem met fierheid, zoals mijn moeder me dat geleerd heeft, in een sierlijke krul op mijn rug. 
• Zoals het een echte fasionista betaamd hecht ik veel belang aan mijn uiterlijk. Accessoires vind ik belangrijk. Als ik de deur uitga draag ik steevast een zwartlederen halsband en een naamplaatje. Verder hoef ik geen bling bling, jasjes, sjaaltjes of ander truttig gedoe, o nee…die chihuahua’s snap ik helemaal niet….ik ben eerder van het stoere type.
• Mijn vacht, daar ben ik ook trots op. Mijn baasjes minder…twee maal per jaar explodeert mijn vacht en zie ik mijn baasjes een paar keer per dag mopperend met de stofzuiger door het huis lopen.
• Ik ben een zeer welgemanierde hond. In mijn eigen tuin plassen, ik denk er nog niet aan, zo smerig! Nee, ik speel het slimmer, mijn baasjes moeten 2 maal per dag een fikse wandeling met mij maken.  Dan mag ik los lopen in het bos…jippie!
• Je kan dat moeilijk over jezelf zeggen natuurlijk maar ik vind dat ik behoorlijk slim ben. Zoekspelletjes, trucjes leren, het verschil tussen links en rechts, speeltjes opruimen, vind ik allemaal super. En daar hoef ik niet altijd voor beloond te worden hoor.
• Ik loop in een grote boog rond alles wat nat is, plassen zijn niet aan mij besteed. Mijn vacht wordt er zo smerig van. Nee, wat mijn buurhond Havel, de Border Collie, daar zo leuk aan vind begrijp ik echt niet.

Deze slideshow vereist JavaScript.

• Om mijn gespierd lichaam in topvorm te houden sport ik iedere dag. Lange wandeltochten met mijn baasjes, hoogspringen om een vogel uit de lucht te plukken of een sneeuwbal te vangen, trappen lopen, rotsen en bergen beklimmen, ik doe niets liever. Beweging is wat ik nodig heb.
• Of ik ook negatieve eigenschappen heb? Wel, ik moet bekennen dat ik een hekel heb aan kinderen. Die kleine ettertjes willen mij steeds aaien en maken van die bruuske bewegingen. Bovendien noemen ze mij vos of wolf. Ik hou er echt niet van en laat dat dan ook horen met een lichte grom.
• Ik kan af en toe wel zeer luidop boeren waarna er enkele ongelovig kijkende blikken (was dat echt Doshi?) op mij worden gericht om gegarandeerd gevolgd te worden door hilarisch gelach.
• Als ik mijn land van oorsprong mis , graaf ik gewoon een tunnel…tot hiertoe is het me nog niet gelukt om Japan te bereiken. Maar ik blijf oefenen ook al vinden mijn baasjes het niet leuk om de tulpenbollen voor de derde keer te planten.
• Rollebollen over het lijk van een dode merel….lekker, daar hou ik van….die rotte geur in mijn vacht! Het verplichte bad nadien neem ik er dan wel bij.

Voor een eerste kennismaking lijkt dit me wel voldoende, je moet niet alles in één keer prijsgeven zei mijn baasje nog.

Dus, tot een volgende keer voor meer!