de kapper

Eigenlijk haat ik het, en dan heb ik het vooral over het feit dat ze aan mijn haar zitten. Vooral het woord ‘mijn’ is belangrijk, niemand moet zomaar aan mijn haar zitten, het is een deel van mijn lijf! Maar af en toe, zo om de 3 maanden, is het toch eens nodig, dan haal ik eens diep adem en onderga ik het gewoon.

Wanneer ik zeg dat in grote, rode letters “zonder afspraak” en “open op maandag” op de vitrine te lezen staat weten de meeste Belgische vrouwen over welke kappersketen ik het heb. En dat vind ik belangrijk, het moment dat ik ook maar het kleinste tikkeltje zin krijg in een knipbeurt wil ik er ook onmiddellijk terecht kunnen. Zoals ook vandaag, op een maandag ,na een confronterende blik in de spiegel die gevolgd werd door een diepe zucht.

Ik plaats mijn fiets in het fietsrek naast de ingang van de kapperszaak en duw de lichtjes klemmende deur open. De blikken van alle aanwezigen richten zich in op mij….op hun gelaat denk ik te zien wat ze denken ‘amai, dat is ook hoognodig dat die eens langskomt’. Of is het mijn verbeelding die weer op hol slaat?

Ik word begroet en dan volgt de klassieke vraag die sinds jaren nog steeds dezelfde is: ‘wat mag het zijn?’

‘Kleuren, wassen, knippen en drogen graag’ antwoord ik, netjes in de volgorde waarop de behandeling zal plaatsvinden.

‘Neem maar plaats in de middelste stoel’ Ik hang mijn jas in de jassenkast. Gelukkig zie ik 7 stoelen staan, stel je voor dat je op de middelste van 6 stoelen moet gaan zitten, denk ik bij mezelf.

Voor mij een enorme, kamerbrede spiegel. En dit vind ik nu een moeilijk moment. Waar moet ik verdorie naar kijken?

Kijk ik voor me zie ik mezelf helemaal verwaaid in de spiegel, geen mooi beeld dus. Kijk ik naast me dan lijkt het of ik naar de vrouw in de  stoel naast mij zit te staren. Dat laatste wil ik niet maar mijn aandacht wordt automatisch naar haar getrokken. Onze blikken kruisen elkaar en we glimlachen even.

Intussen noteer ik mijn naam op de infofiche die voor me ligt. Zo kunnen de meisjes mijn haarkleur gemakkelijk terugvinden in het computerbestand. Waar is de tijd dat een dikke agenda, liggend naast een telefoontoestel (met kiesschijf en draad) de enige administratie was in een kapsalon?

Of ik iets wil drinken? Nee, dank je. Verpruts mijn kostbare tijd niet aan die koffiemachine a.u.b., begin er maar onmiddellijk aan, denk ik bij mezelf. Wat ook gebeurt. Een oranje, koude pasta waarvan ik me iedere keer afvraag hoe het mogelijk is dat die smurrie uiteindelijk een donkerbruin resultaat geeft, wordt in mijn lokken gestreken.

Of ik graag iets wil om te lezen. Ja, dat wel. En na de 20 minuten kleur-inwerktijd ben ik weer helemaal bij wat betreft de laatste roddels uit BV land. Wie doet het tegenwoordig met wie, wie gaat waar met vakantie en wie had wat aan op welk feestje…

Nadat de oranje smurrie uit mijn haar gespoeld is zit ik weer voor die ellendige spiegel. Ik voel 2 handen op mijn schouders “hoe mag het geknipt worden?” Buiten mijn man is de kapper de enige in mijn leven die écht weet wat ik wil, besef ik plots. “Doe maar zoals anders, niet te stijf klassiek, het mag voor mij gerust wat gewaagder en pittiger, dat weet je wel.” “Ik heb wel een leuk idee voor jou en hij beweegt zijn handen door mijn haardos waarbij mijn pas geverfde lokken van links naar rechts verplaatst en omgekeerd om duidelijk te maken wat hij van plan is. “Ik vertrouw op jou, doe maar, je weet dat je bij mij altijd iets nieuws mag proberen.” Ik onderga ‘het idee’ helemaal en merk al snel dat ik weer als een heel andere vrouw ga thuiskomen. Zijkanten heel kort en veel volume op mijn kruin. Het bevalt me wel.

Natuurlijk mag er wat van dat nieuwe product op om het geheel wat stevigheid te geven, als ik ervoor ga dan ga ik er compleet voor!

Dat was daarna ook duidelijk te merken aan de rekening. Ach ja, 4 maal per jaar is toch niet overdreven? En langs de andere kant bekeken, ik spaar dat bedrag volledig uit door Erics haar altijd zelf te knippen. Wat is dan het probleem? 🙂

Ik verlaat de zaak met een dubbel gevoel. Op het moment dat ik de deur achter me dichttrek en zie ik er 10 jaar jonger uit. Wat bijgevolg inhoudt dat ik gedurende de komende 4 maanden 10 jaar ouder ga worden …