ons Sofie

Na de reeds 25 jaar dat ik in de Antwerpse Kempen woon blijf ik het nog steeds een vreemde uitdrukking vinden. Hier krijgen familieleden, en dan heb ik het niet alleen over broers of zussen maar ook over nichtjes en neven, prompt het bezittelijk voornaamwoord ‘ons’  voor hun naam geplakt. Ons Kato, ons Lieve, onze Jef,…Een mens bezit je toch niet? Raar volkje hier in de Kempen.

Ik keek er dan ook niet van op toen Eric , die in tegenstelling tot mezelf een echte Kempenaar is, de poetsvrouw  tijdens onze gesprekken ‘ons Sofie’ is beginnen te noemen. Er is duidelijk een toenadering tot stand gekomen tussen die twee.

En nee, mocht je fantasie op hol slaan: Sofie is niet de cliché Poolse blonde Ana die met het welgevormde lichaam, ellenlange benen en het witte schortje het hoofd van alle mannen weet op hol te brengen. Sofie is eerder het stevige type, én Belgische.

Zelfs Doshi wordt wild enthousiast als ze Sofie om 7,50u de oprit hoort oprijden. Dan kan ze niet snel genoeg bij de achterdeur zijn om haar met enkele geweldige luchtsprongen te begroeten. Die twee kunnen het goed met elkaar vinden.  Met hevig kwispelende krulstaart begeleidt Doshi Sofie naar de kelderdeur waar de werkschoenen uit de tas worden gehaald. Vervolgens verdwijnt Doshi’s kop volledig in Sofie’s tas.  En Sofie vindt het allemaal oké…Meer nog: ze laadt haar tas volledig uit zodat Doshi alles kan besnuffelen. Om er vervolgens alles er weer in te stoppen….

Nu blijkt dat mijn twijfels om een poetsvrouw in dienst te nemen ongegrond waren, meer nog, ik zou ze moeilijk kunnen missen. Het zijn maar 4 uurtjes per week, maar toch is ze een hele hulp.  Ze werkt steeds door, is betrouwbaar, heeft nog niets gebroken, toont zin voor initiatief,…niets dan goeds over ons Sofie!

Zalig toch om op deze manier ’s morgens naar je werk te vertrekken en de dingen waar je een hekel aan hebt met een gerust hart door iemand anders te laten opknappen?

image

Dus Sofie, mocht je dit toevallig lezen, jouw hulp wordt gewaardeerd!

21 comments

  1. Ik ben een Oost-Vlaamse en wij ‘onzen’ er ook op los hoor. Is dus niet enkel een Kempisch fenomeen.
    Ik wou dat ons Sofie, mijn Sofie eens kon zijn. Dan kon ze de ramen buiten allemaal eens doen (zijn schandalig vuil!)

    Geliked door 1 persoon

      1. Is je buurman knap?
        Dan wil ik eventueel overwegen om ons Sofie voor een dag te ruilen met jouw buurman 😉 mijn ramen hebben ook dringend een beurt nodig!

        Like

  2. Ik heb ook wat bezwaren tegen het gebruik maken van een poetsdame, reserveer dat liever voor het moment dat we het nog moeilijk zelf kunnen doen.
    Ons Sofie is jullie van harte gegund, tof dat jullie zo’n goede band met haar hebben opgebouwd.
    (tof ook dat je haar uiterlijk niet helemaal correct beschrijft, énkel om die ‘ons’ Sofie te houden – ik heb haar gegoogled, en…)

    Like

  3. Ik zou ook wel een ons Sofie in dienst willen hebben 🙂
    Vroeger was er ‘een Greta’ hier 😉

    Het woordje ons werd hier gebruikt door mijn ouders. Als ik tegen hen over mijn broer of mijn kinderen sprak.. dan was het ook ‘onze’… En omgekeerd ook.. dan was het ‘ons ma’.

    Van mijn ex heb ik dat nooit gedaan. Terwijl mijn broer toch altijd over ‘die van ons’ sprak. Ik vond dat vreselijk. Echt hé.

    Geliked door 1 persoon

  4. In West-Vlaanderen wordt er, voor zover ik weet, niet ge-ons-d. De poetsvrouw van mijn pa is, als hij het tegen anderen over haar heeft, gewoon ‘de kuusvrouwe’, zelfs al heeft ze een naam. Hm, het zal wel pa-eigen zijn, vermoed ik.

    Like

  5. Hier in Brabant wordt er ook ge-ons-d, hoor. Bij je naaste familie ( zussen, broers, ouders) zeg je altijd ‘ons’+ de naam. Mijn schoonbroer uit … de Kempen vindt dit erg vreemd en ‘bezitterig’. Zijn ouders zijn zelf van West-Vlaanderen afkomstig, mss dat hij daarom niet helemaal ‘Kempisch’ spreekt? Zij zeggen nooit ‘ons Griet’ of ‘onze Jan’. Voor ons klinkt het dan weer vreemd als we er geen bezittelijk voornaamwoord aan toevoegen. Streektaal dus.

    Like

Plaats een reactie