Vadertje Tijd en Moeder Natuur

Ik zou het al te graag willen: leven op het ritme van de natuur. Eten wanneer ik honger heb, opstaan zonder wekker… leven volgens wat mijn zintuigen en mijn intuïtie me vertellen. Maar helaas, het is mij, samen met zoveel anderen, niet gegund.

Op welk punt in de evolutie zijn we de connectie met het ritme van de natuur kwijtgespeeld? Gebeurde dat toen we het ‘aanvoelen van de tijd’ ruilden tegen meetbare tijd? De klok is natuurlijk een geweldige uitvinding. Zonder precieze tijdsmeting zou onze samenleving niet functioneren. Hier is Vadertje Tijd koning.

Maar het brengt ook zoveel nadelen met zich mee. De klok bepaalt ons leven. Strakke planningen, afspraken, werk- en rusttijden overheersen ons natuurlijk ritme. En dat natuurlijk ritme is individueel zeer verschillend. Ik ben bijvoorbeeld een ochtendmens. In de ochtend ben ik het fitst, kan ik het best nadenken en ben ik bijgevolg het meest productief. Ik word liefst wakker met het eerste licht dat de slaapkamer binnendringt. Wanneer anderen pas wakker worden is mijn kaars uit (het 21u moment, gekend bij de vrienden😁) en kruip ik liefst snel onder de wol. Mijn natuurlijk ritme wordt dikwijls verstoord door de klok. Korte periode kan ik dit wel volhouden maar als ik mijn natuurlijk ritme gedurende lange tijd negeer geraak ik uit balans. Slaapproblemen, stress, slecht humeur en me minder goed in mijn vel voelen zijn de gevolgen.

Een dagje thuisblijven en naar je lichaam luisteren is toch de oplossing zou je kunnen denken. Maar zo werkt het niet. Ik heb minstens 2 dagen nodig om uit het mij opgelegde leefpatroon te stappen en af te kicken van de ratrace van onze maatschappij. En ik merk dat dit er met ouder te worden niet op verbetert, dat de recuperatietijd steeds langer wordt.

Ik verwacht dat er binnenkort een moment gaat komen dat het niet meer leefbaar blijft voor mij en dat ik mijn leven een nieuwe wending zal moeten geven. Hoe, wat en waar weet ik nog niet maar het speelt de laatste tijd steeds meer in mijn achterhoofd.