pixie

“Wow, wilde poes!” was Eric’s reactie toen hij de badkamer binnenkwam. Waarna hij me onverwacht een knijp in mijn billen gaf.

Dat de meeste mannen iets hebben met lang haar is algemeen geweten en Eric vormt daarop geen uitzondering. Wat een tegenvaller voor hem dat ik niet gezegend ben met de lange blonde lokken uit zijn dromen. Ik bekijk het positief, ik zal wel iets hebben wat dat gemis compenseert?

Hoe dan ook, die lange lokken beginnen ook bij mij stilaan een feit te worden. Mijn pixie is intussen zowat uitgegroeid tot schouderlengte. Ik begin het beeld van zijn dromen steeds meer te benaderen.

Haar dat voor mijn ogen valt, haar in mijn hals….een vervelend gevoel vind ik het. Noodgedwongen ga ik dagelijks aan de slag met haarklemmetjes, spelden en ganse bussen haarspray om die vormloze haardos wat in bedwang te houden. Eén ding is zeker: het heeft Kruidvat geen windeieren gelegd!

Dat ik mijn pixie mis is wel duidelijk. Het was ’s ochtends zo heerlijk gemakkelijk, er kwam zelfs geen kam aan te pas, even met de handen door roefelen, wat gellak en klaar.

Maar niet iedereen was fan van mijn pixie. Een collega bestempelde het prompt als een ‘lesbisch kapsel’. Hij ging zelfs zo ver dat hij mijn geaardheid in twijfel trok. Toch bedankt voor jouw eerlijkheid Lars. Wat mijn geaardheid betreft, laat dat een mysterie blijven. Mysterieuze vrouwen zijn geliefd bij het manvolk las ik ergens.

Intussen duim ik, samen met vele vrouwen, dat straks de beslissing valt dat de kappers de deuren weer mogen openen. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om mijn haardos nog te laten groeien.