auto

auto

Bij het zien van de advertentie slaakte ik een diepe zucht. De plaatselijke car wash was weer open,….. daar ging mijn laatste excuus. De verplichte corona sluiting van de car washes die naadloos gevolgd werd door een periode van aanhoudende regen die een paar weken geleden op zijn beurt overging naar overvloedige sneeuwval waren stuk voor stuk perfecte excuses om het wassen van mijn auto uit te stellen.

Het was zover gekomen dat ik, wanneer ik ging werken met mijn wagen, hem op een plek parkeerde die uit het onmiddellijke zicht van de collega’s lag. Schaamtelijk eigenlijk. Je kon mijn auto er onmiddellijk uitpikken: het vuilste exemplaar, niet enkel aan de buitenkant, ook binnenin rommelig en al lang geen stofzuiger meer gezien. Ik vreesde dat het niet lang meer zou duren voor ik er een opmerking over zou krijgen van mijn leidinggevende, het is namelijk een firmawagen. Ik schrijf dit nu op een manier alsof ik er trots zou op zijn. Ik kan je verzekeren, dat is niet zo.

Het heeft allemaal te maken met mijn uitstelgedrag. En met het minimale belang dat ik hecht aan een auto. Op dat vlak heeft mijn partner een heel andere instelling, onze overige voertuigen zien er steeds spic en span uit. Het hoeft niet gezegd dat hij zich onmetelijk ergert aan de vuile auto die voor onze deur staat. Soms wordt het hem echt teveel. Zoals nu…..

De deurbel gaat. Ik open de voordeur. Zwaaiend met mijn autosleutels staat Eric aan de deur.

“Mevrouw, uw gereinigde auto staat voor”

Joepie, mijn man is een klusser

Men neme 1 tweedehands bestelbus, sloop de vloer en de wanden, plaats 2 zijramen en 2 dakramen, isoleer de wanden en het dak, voorzie elektriciteitsleidingen, waterleidingen, gasleidingen, waterafvoer, verwarming, plaats zonnepanelen op het dak, hang een zonneluifel, plaats de binnenindeling en de kastjes, tafel en zitbank, werk de wanden af met kurk, bekleed het dak, plaats touch led verlichting, plaats optrekgordijnen aan elk raam, voorzie stopcontacten en usb aansluitingen, plaats een inbraakalarm en CO alarm, voorzie een douchebak lavabo en toilet, onder de bestelbus hang je proper- en vuilwaterreservoir, richt de keuken in: fornuis, spoelbak, koelkast en voorraadkast, het bed voorzie je van een lattenbodem en 2 matrassen, onder het bed is ruimte voorzien voor een mini- moto, de huishoudbatterij, gasfles, tuinstoelen,…..

Zorg dat er steeds een basisvoorraad voeding, linnen en kleding aanwezig is in de camper en na het vullen van de watertank ben je vertrekkensklaar voor een lastminute uitstapje, volledig zelfvoorzienend!

1 Million

“Als hij me zou vragen voor een proefrit zou ik geen nee zeggen” dacht ik terwijl ik mijn hand langzaam over het glimmende zwarte koetswerk liet glijden.

Sportieve lijn en toch klassiek, precies zoals ik het graag zie. Ik maakte een rondje om de wagen en wierp een blik op het mooi afgewerkte lederen interieur. Op de passagierszetel lag nonchalant de gekende 1 Million parfumflacon van Paco Rabanne in de vorm van een goudstaaf.

Er gingen enkele dagen voorbij en plots was hij er weer. Ik wist het zeker want zijn parfum hing in de lucht. Het welriekende spoor leidde mij richting kantoor. En ja, door het raampje zag ik hem achter de pc zitten.

Ik klopte aarzelend aan, opende de deur op een kier en stak al snuivend mijn hoofd binnen.

“Hmmmm, 1 Million?” vroeg ik.
Het bleef stil, het leek even te duren voor hij doorhad wat ik bedoelde. Vervolgens keek hij me verwonderd aan.
“Els, hoe weet jij dat?”
“Het is één van mijn lievelingsgeuren, ik herken hem overal.”
“Enne……ik las ergens dat de keuze van je parfum iets zou zeggen over je persoonlijkheid….” vervolgde ik.
“O ja? Wat zou dat in mijn geval dan betekenen?”
“1 Million? Het zal niets met geld te maken hebben, vermoed ik” zei ik op een ironisch toontje.
“Wat dan wel?” vroeg hij.
Als je slijmt doe het dan meteen goed dacht ik bij mezelf en zei:
“Misschien ben jij er ééntje uit een miljoen?”
Er werd gelachen.

“De mijne is Angel” vervolgde ik snel.
Hij keek me aan met ogen waarin ik ongeloof kon aflezen.

al 30 jaar bewijs ik het

img_5878 Dit jaar ben ik 30 jaar in het bezit van mijn rijbewijs.

Reeds 30 jaar trotseer ik het verkeer en het Belgische kromdenken wat betreft verkeersveiligheid.

Mijn eerste deelname aan het verkeer moet van zo’n 53 jaar geleden dateren.
Vanuit een kinderkoets, aangedreven door de benenwagen van mijn moeder, mocht ik voor het eerst deze wonderlijke wereld aanschouwen.

Dan was er mijn ‘doortrappertje’ met zijwielen.
Ondertussen bleef het kind groeien en noodgedwongen werd er regelmatig overgeschakeld naar een groter fietsmodel.

Tot de dag dat ik na vele mislukte examenpogingen mijn rijbewijs op zak had. Met een deel van mijn eerste loon kocht ik een 12 jaar oude Toyota Corolla waar ik 3000 frank aan uitgaf.

Een eerste auto is als een eerste lief, dat vergeet je nooit. De slippende koppeling, de krakende portieren en de roestvlekken op het koetswerk, het had allemaal zijn charme. De Toyota had mij 2 jaar rijplezier opgeleverd toen ik hem voor 2000 frank van de hand deed. Mijn oude Toyota heeft gedurende de 30 daaropvolgende jaren vele opvolgers gekend.

Maar eerlijk gezegd, een auto is en blijft voor mij een gebruiksvoorwerp dat ik zeker niet ga adoreren. Mijn auto ziet er dus niet altijd spic en span uit, heeft hier en daar een krasje en als ik passagiers wil vervoeren moet ik eerst de rommel van de achterbank ruimen.

En mijn rijbewijs, ja….dat is na 30 jaar dringend aan vervanging toe!

ik had er…

 

  • een mooi t- shirt mee kunnen kopen om mijn, naar vrouwennormen, belachelijk kleine t- shirt stapel in mijn kleerkast, aan te vullen
  • me die soldenjurk mee kunnen aanschaffen zodat ik tijdens een etentje met werkcollega’s had kunnen bewijzen dat er ook jurken in mijn kleerkast hangen, wij moeten tijdens onze werkuren namelijk verplicht een lange broek dragen
  • samen met Eric een spaghetti inclusief glaasje wijn mee kunnen gaan nuttigen wat me dan weer minstens een half uur werk in de keuken had bespaard
  • een mini flesje van mijn lievelingsparfum mee kunnen aanschaffen om mee op reis te nemen, wat me meteen weer een geldige reden geeft om reisplannen te maken
  • een fles champagne mee kunnen kopen om met z’n tweeën op een doordeweekse avond, zonder schuldgevoel, van te genieten
  • dat slipje van een lingeriesetje dat ik ergens op vakantie kwijtgespeeld ben van kunnen vervangen zodat de bh niet langer sliploos door het leven moet
  • 2m Belgische biertjes van kunnen betalen om, lekker egoïstisch, helemaal alleen, een vergelijkend smaakonderzoek uit te voeren
  • 22 Zebra cakejes van kunnen kopen om op tafel te zetten voor iedereen die er zin in heeft
  • een paar boeken van mijn ‘klassiekers-die -ik-me-ooit-nog-eens-wil-aanschaffen lijstje’ kunnen kopen om tijdens een zeldzaam verveelmoment ter hand te nemen

Zo zonde van dat geld….