huppel, huppel,…

Het is schattig, lief, zacht,wollig, vertederend, en in onze jeugd  hebben de meesten onder ons er wel ééntje als huisdier gehad….een konijn.

Maar trop is teveel, en hier huppelen er echt wel teveel rond.

Overal zie je ze: op straten, in wijken, op bouwwerven, pleinen, weien, bouwgronden, in voortuintjes,…Het is zo erg dat ik het me niet kan inbeelden dat er hier nog iemand sla, wortelen of kolen in zijn tuin zou hebben. Maar ja, wat doe je er aan? Je kan je tuin volledig konijn-proof maken door fijnmazige draad aan te brengen,bijvoorbeeld. Of je hebt natuurlijk ook van die slimme mensen, zoals onze buurvrouw, die sla op de vensterbank gaan kweken.

Tegenwoordig zie je ook veel vierkante meter tuintjes op poten, wel, ik ben er zeker van dat deze in de nabij gelegen tuincentra echte verkooptoppers zijn.

Aan de grote variatie van konijnen is duidelijk te merken dat het niet alleen om wilde konijnen gaat. Ik denk dat menig konijn, zogenaamd ‘per ongeluk’, uit een kooi ontsnapt is omdat men de zorg voor de diertjes niet meer kon opbrengen. Spijtig. Maar nu genieten ze duidelijk van hun vrijheid.

En ze zijn zò tam dat zelfs Doshi weigert om de achtervolging in te zetten. Ze blijft de beestjes gadeslaan van op een afstand en je weet meteen wat ze denkt: ‘hier is ook niks aan, totaal geen uitdaging voor mij…’ en loopt vervolgens, neus in de lucht,ongeïnteresseerd verder.

Hier volgt een greep uit het assortiment dat ik vandaag te zien kreeg tijdens mijn ochtendwandeling:

     

Ik moet wel toegeven dat er enkele mooie exemplaren tussen zitten 🙂

En intussen gaan de konijntjes maar door met dat waar ze goed in zijn: vermenigvuldigen….