goedemorgen

Of hoe één eenvoudig woordje zo’n impact kan hebben op je gemoedstoestand.

Vanmorgen, onderweg naar Leuven, maakte ik een tankstop aan een benzinestation waar ik nooit eerder een stop maakte.

Het was vroeg in de ochtend, en jij was druk in de weer met het ledigen van de vuilnisbakken en je werkomgeving netjes te maken. Met de tankkaart in de hand stapte ik uit mijn wagen. Jij keek vriendelijk mijn richting uit en groette me met een duidelijke ‘goedemorgen’. En jouw “goedemorgen” voelde zo echt aan. Je keek me ook echt aan. Je meende het.

Het deed me goed. Het was, na die tas koffie vanmorgen, het perfecte begin van wat een mooie dag beloofde te worden.

Ik opende het tankdeksel en draaide de tankdop los om vervolgens richting automaat te stappen. Ondertussen had jij de tankdop die ik, niet beter wetende aan dat oranje plastiekje tegen de koetswerk van de auto had laten bengelen, in het houdertje aan de binnenkant van het tankdeksel gehangen. Er moet duidelijk een glimlach op mijn gezicht te zien geweest zijn toen ik dat opmerkte….daarom dient die vreemde uitstulping op de tankklep dus….

De rest van de dag kon niet meer stuk. Die goedemorgen bleef in mijn hoofd zitten, enkele dagen lang zelfs.

Waarom groeten mensen elkaar zo weinig? Zo weinig moeite, slechts één woord, maar met zo’n impact.

Ik zal het maar aan onze Belgische stugheid wijten zeker?

Dus:

Bedankt lieve vriendelijke meneer van het Total tankstation op de Koning Boudewijnlaan te Olen, als mijn auto dorst heeft en ik ben in de buurt dan breng ik jou zeker weer een bezoekje!

You made my day!